Het allereerste verhaal over Singapore is meer gebaseerd op een verhaal dan op onderbouwde feiten; een Sumatraanse prins kwam aan op het eiland Temasek, zag een leeuw en bouwde hier een stad genaamd Singapura, oftewel, leeuwenstad. Toen was het nog een klein stadje, tussen de grootmachten Sumatra en Melaka, totdat sir Thomas Stamford Raffles, namens de Engelse koningin in 1819 arriveerde en het gebied innam. De stad groeide uit tot een belangrijke handelsstad, totdat in 1942 de Japaners binnenvielen.

De japanners regeerden met ijzeren hand en vermoorden veel geallieerde soldaten en vooral ook veel Chinezen. Dit op een zeer geweldadige wijze. Na de oorlog werden de Engelsen weer met open armen ontvangen, in 1959 kwam de PAP (People's Action Party) na verkiezingen aan de macht, met als leider: Lee Kuan Yew. En deze partij is nog steeds aan de macht, en heeft Singapore verder uitgebouwd tot economische grootheid. De bevolking bestaat voor 77% uit Chinezen (vooral Boeddhisten en Taoisten) en verder vooral uit Maleisiers en Indiers. Singapore is nu een stadstaat, met het grote eiland, Singapore eiland en daarnaast nog 63 kleinere eilanden.

Singapore staat internationaal ook bekend als Nanny-staat (kinderoppas), vanwege de strikte manier waarop de regering de bevolking aanstuurt. En deze manier van opvoedkundig een land leiden is op veel manieren te merken; vooral in de hoge boetes voor de (voor ons) meest triviale overtredingen, als eten in de metro en door rood licht lopen... Maar de mensen schijnen het wel prettig te vinden, deze strakke manier van leiden en iedereen houd zich ook netjes aan de regels. Vooral de binnenstad is hierdoor erg schoon (grote boetes voor vervuilen) en ook erg interessant om te bezichtigen: