Ik zou helpen bouwen en daarvoor kon ik bij een familie in het dorp logeren en eten wat de pot schaft. En zowel het bouwen als het logeren zouden een onvergetelijke ervaring worden...
Zijn eventuele broers zijn dan de volgende in rang en hun oudste zonen komen daarna.
Bij de vrouwen geld ongeveer hetzelfde idee, alleen dan op het gebied van vrouwen- zaken, zoals koken, de was en het opvoeden van de kinderen. Voor ons wat klassiek (en voor sommigen wat ouderwets) maar hier werkt het prima, en de rollen zijn voor iedereen duidelijk. Het grote voordeel van zo een compound is de hechte sociale band die mensen met elkaar hebben, het grote nadeel (voor de westerling) is het totale gebrek aan privacy..:
Ik kreeg de kamer van Sanna, een zoon van de familieoudste en de rastafari van de familie. Ik vond het een leuke kerel, een echte vrijbuiter en Reggae-man, al was hij niet erg aktief. Elke dag vroeg ik hem wat hij die dag gedaan had en zijn mooiste antwoord was nog wel:
Bleek dat hij helemaal geen andere slaapplaats had en dat hij zijn 2-persoons bed met mij deelde. Eerst was ik er niet erg blij mee, maar al snel bedacht ik me dat het wel heel gastvrij van hem was en de rest van de week hebben we lekker naast elkaar geslapen...
Er leven vele stammen in West Afrika, waarvan vooral veel Wolof, Mandinka, Fula en Djola in Senegal en Gambia leven. Naast wat culturele verschillen zit het onderscheid vooral in de taal.
De Sanjangs zijn Djola, en het gebruiken van uitdrukkingen als Kassoemai (hoe gaat ie), Kassoemai Kep (het gaat goed) en Abarraka (dank je wel) worden erg op prijs gesteld...
Leon de bouwer
Ik heb een paar dagen gewerkt op het terrein van Bokaloho en ook 2 dagen geholpen bij de bouw van het nieuwe huis van de Sanjangs.
Van 2 huizen gaan ze 1 grote maken. Van de daken bouwden we tijdelijke golfplaatwoningen, de kleimuren worden neergehaald en kleingemaakt. De brokken worden dan natgemaakt en weer tot nieuwe kleimuren gebouwd en vervolgens word het dak er weer opgebouwd.
De slechte onderdelen worden vervangen, maar voor 90 procent is het nieuwe huis opgebouwd uit onderdelen van het oude... Erg effectief en zo'n huis kan weer 30 jaar mee (ongeveer).
En na 2 dagen was ik al kapot, overal spierpijn en zelfs mijn blaren hadden blaren. Niks meer gewend. Maar ik gaf natuurlijk niet op en bouwde de hele week net zo hard als de rest mee. En sommigen gingen maar door en door...
Toen ik voor de familie werkte werd zelfs, om mij te eren, een haan geslacht. Recht voor mijn ogen, overigens, en het bloed vloeit dan in de bouwgrond, voor goed geluk. Zwarte magie is erg verweven met de islam.
Een hele eer, als dit voor je gebeurt, maar ook wat bizar; dit was de eerste keer dat ik echt een kip zonder kop rond zag rennen...
De mannen vonden dat ik hard kon werken en al de 1e dag had ik de bijnaam Lion the Conqueror.
Lion, Conquer all! Riep Sanna steeds, maar toen hij een muur van het huis neerhaalde met een hoop geweld, riep ik Sanna conquer the wall! En de Afrikanen hebben een erg gezond gevoel voor humor. We hebben veel gelachen.
Aan het begin van de week riepen de kinderen in het dorp nog Toebab (witte man) als ik langs kwam, aan het einde van de week werd er vooral Lion geroepen... Dat voelde echt als een overwinning..!
Verlof
Ik kreeg een dagje verlof van Wim (geen strenge baas...) om wat meer van het dorp te kunnen zien. Zo ging ik een uurtje in de klas zitten bij Pauline en Lieke.
Erg grappig om te zien hoe de kinderen hier alles doen wat ze word voorgekauwd. Eigen creativiteit en inbreng zijn absoluut niet ver doorgevoerd.
Ook ben ik bij de voetbaltraining gaan kijken van Sanna en zijn Black and Whites. Er werd goed gevoetbald en het team van Berending kan zich binnenkort plaatsen voor de 2e divisie. Dus ze zijn erg fanatiek...
Een bezoek aan de Maraboe kon natuurlijk ook niet ontbreken. De Maraboe is de priester uit de tijden van het animisme, en naast figuren als de duivel en de Kan-karan (die verbonden is aan de besnijdenissen) erg gerespecteerd en soms zelfs gevreesd.
Je kunt zijn advies vragen over alles wat je wil, en mijn vraag was hoe mijn reis zou verlopen. Hij gooit dan wat schelpjes over de vloer, bestudeert deze en gaf (via Sanna) door wat hij zag.
Ook had hij een soort wichelroede die hem informatie gaf. Als ik een pakje kaarsen bij de moskee zou doneren kwam het met de reis allemaal goed.
Daarnaast zijn zowel mijn vrouw als ik kerngezond en we leven nog lang en gelukkig... Kortom, ik heb er veel respect voor, vooral omdat mensen er erg mee bezig zijn en het diep in de cultuur zit verweven. Maar geloven doe ik het niet, al heb ik wel de kaarsen gedoneerd, je weet nooit...
Eten
Het leven in het dorp is erg natuurlijk, geen stromend water, elektriciteit of wc. Geen riool, bijna geen meubels en het bed is vaak een grote rieten zak. Ook het eten is erg simpel, maar daarom zeker niet minder lekker. Het vlees is vervangen door vis en/of groenten en de sauzen zijn lekker pittig.
Je eet vaak in het (schemer)donker en dan heb je vaak een verrassingsmaal. Je weet niet altijd wat je eet. Maar het komt sowieso uit een goed hart en ik was allang blij met de openheid en gastvrijheid die de familie liet zien.
Een keer hadden ze een soort van slakjes voor Pauline, Lieke en mij. Ze vertelden erbij dat ze echt gekookt waren, maar ik zou durven zweren dat hij bewoog voordat hij naar binnen ging... De smaak was prima, overigens.
En zo was een hele leuke week voorbij gevlogen. Wim, bedankt voor dit mooie avontuur en je gezelligheid. Dit was zeker niet de laatste keer dat ik in Berending zal zijn.