Takoradi 14- 15 mrt 2009

Takoradi

Ik nam een nachtbus, samen met de Duitse Janna, en deze rit zou volgens mijn reisgids 20 uur moeten duren. In werkelijkheid duurde de tocht slechts 15 uur en we kwamen dus om half 1 s-nachts aan in Kumasi.
Lastig, pak je nu een kamer, of blijf je een nachtje op het station? We besloten op het station te blijven, met 2 personen kun je elkaars spullen in de gaten houden en het spaart een nacht in een hostel uit. We wilden sowieso allebei meteen richting de kust.

Ik ging op pad om op een ander busstation te kijken hoe laat de bussen vertrokken naar de kust en om geld te halen, en toen ik terug kwam was het eigenlijk nog maar 2 uur wachten en die vlogen voorbij. De bus ging om 04.00u naar Takoradi en daar wilde ik graag naartoe om wat Nederlandse geschiedenis te gaan bekijken en Janna woont in een dorpje een uur verderop.

Sekondi

Ik kwam al om half tien in Takoradi aan en nadat ik een kamer genomen had in het Zenith hotel (Zenit is het hoogste punt van de sterrenhemel gezien vanuit het punt waar je staat, dus het punt wat altijd recht boven je is) heb ik meteen een Tro Tro (minibusje) voor 20 cent genomen, naar Sekondi, de echte reden dat ik hierheenkwam.

Want hier staat Fort Oranje, een verdedigingsfort wat gebouwd is door de West-Indische Compagnie, een organisatie die in de 17e en 18e eeuw van de Nederlandse overheid het monopolie kreeg op de handel met alle koloniën in West-Indië, dat wil zeggen de gebieden Noord- en Zuid- Amerika en West- Afrika. Zij hielden zich vooral bezig met slaven- en goudhandel...

Nu wordt het oude fort gebruikt als vuurtoren voor de haven van Sekondi en als woonruimte, waarschijnlijk van de  vuurtoren- beheerder.
Het is sowieso een leuk afgelegen stadje, waar de kinderen je aanstaren en de volwassenen je vriendelijk begroeten.
Ghana is weer een erg vriendelijk land, merk je al snel, met het extra gemak dat iedereen Engels spreekt, wat een grapje en een praatje een stuk makkelijker maakt...

En:

- De bus komt in Burkina dwars door een natuurreservaat. We zagen een grote olifant langs de kant van de weg, klaar om het bos weer in te rennen... Die beesten lopen daar zonder hekken en daar wil je met je auto niet tegenaan rijden (en hij waarschijnlijk ook niet tegen een auto aanlopen)...
- Ik dacht dat de slechtste acteurs ter wereld uit Nederland kwamen, maar dat moet wel Nigeria zijn, de Nigeriaanse films hier in Ghana zijn slecht! Niet te geloven... Hahaha...
- Aan de grens werd ik voor het eerst in West Afrika gecontroleerd of ik mijn gele koorts inentingen wel heb gehad. Soms kom je een land simpelweg niet binnen zonder deze stempel van GGD of de Travel Dokter...
- Op straat, een bord met nasi, saus, groente en kip voor 1 euro! Wow!

Hallelujah

Ik was toch van plan een keer een hallelujah- kerk te bezoeken, en in Gambia viel dit wat tegen.

Het was op een zonnige zondag dat ik naar de volgende stop ging, dus ben ik eerst nog even naar de kerk geweest.
Eerst liep ik de Onze Dame van de Zee cathedraal binnen, en daar swingde het al wat meer, al was ik nog niet erg onder de indruk.

Ik liep naar buiten en toen hoorde ik gezang en geschreeuw uit de House of Favour (HOFA) kapel komen... Ik open de deur en Hallelujah, ik had het gevonden...
Prachtig, gewoon: Een priester vertelt het verhaal van Jesus de redder (in Engels, dus goed te volgen), afgewisseld met zang en dans. Sommigen gingen ZO compleet uit hun dak dat ze kleddernat waren van het zweet, door de dans en zang.

Aaaaaamen! Praise the lord! Hallelujah! Op de klanken van de reggae muziek, gemaakt door basgitaar, drumstel en orgel.
Fantastisch, een van de hoogtepunten van de reis, tot nu toe...

En dan weer verder, met de volgende Tro Tro naar de volgende kustplaats, wederom met een indringende Nederlandse geschiedenis.