Afrika
Azië
Europa
Noord Amerika
Oceanië
Latijns Amerika
 
Vang Vieng 18- 20 mrt 2005
 

Vang Vieng 18- 20mrt


Karst

Slapend in de bus...De busrit was mooi, door de heuvels van Vientiane naar Vang Vieng en meteen viel me al op hoeveel dit plaatsje lijkt op Yangshuo in zuid- China, vanwege het Karst- gebergte (wat grofweg gebergte van kalksteen betekend) waarvan de scherpe pieken uit het niets uit de grond komen. Een prachtig en zeer indrukwekkend gezicht! We hadden de plannen om wat te gaan Tuben, waarbij je je door de stroming laat meevoeren op een binnenband van een traktor, wat grotten te gaan bezoeken maar om te beginnen met fietsen te huren om de omgeving te verkennen. Maar aangezien we wat laat aankwamen, gingen we eerst maar eens inchecken in een gasthuis (en we hadden een mooi adresje gevonden; een eigen hut aan de rivier met uitzicht op het gebergte) en daarna wat eten. Het plan was om daarna voor de verandering eens op tijd naar bed te gaan, maar plannen lopen in Laos altijd anders dan wat je gedacht had...

Hello!

Aan tafel!Teruglopend van het eten werden we door een familie uitgenodigd om een pilsje te komen drinken, en het was weer precies hetzelfde als wat ik al eerder had meegemaakt: De glazen werden continu gevuld en het eten werd opgediend. Er was dit keer 1 verschil, de familie verklaarde niet veel geld te hebben en vroeg ons om een paar flessen van hun te kopen en dan uit te delen. En natuurlijk deden we dat, want dat gratis meedrinken is wel goed voor de knip, maar geeft soms ook een gevoel van uitzuiperij (ook al MAG je normaal gesproken niet meebetalen!) Mr. Boun was de vader van de familie en hij en nog een paar anderen konden wel wat Engels spreken, we moesten dansen, karaoke zingen, Lao Lao drinken (een zelfgebrouwde whisky) en onszelf vermaken, en dat was niet moeilijk. De mensen zijn hier erg gastvrij, je voelt je snel thuis.

Fietsen

De hut op steltenDe volgende ochtend hebben we fietsen gehuurd en hadden we dus het plan om de buurt wat te gaan bekijken en wellicht wat grotten te gaan bezoeken. Maar door een misverstand raakten we elkaar kwijt, en ik had niet veel zin meer om in mijn eentje rond te fietsen, ik ben dus wat kleren gaan wassen en wat gaan lezen in de zon aan de voorzijde onze hut (op stelten)...
Mede door dit misverstand raakten Dunja en ik s-avonds aan de praat over het feit dat het tussen ons niet meer werkte zoals we dat zouden willen en besloten we om de volgende dag op te splitsen... Erg jammer, maar we hadden om een of andere reden niet meer dezelfde gevoelens als voorheen. We hadden afgesproken om die avond nog een afscheidspilsje te drinken en dan onze eigen weg te gaan. Maar het zou niet bij 1 pilsje blijven...

De bruiloft

Dunja zou om 00.00u jarig zijn en ze had me gevraagd om dat nog met haar te vieren. Natuurlijk wilde ik dat wel, en na lekker te hebben gegeten zijn we op weg gegaan richting een eiland op de rivier waar een grote kroeg zou zijn, waar we wat zouden gaan drinken. Maar onderweg daar naartoe hoorden we wat (live) muziek en zijn we even gaan kijken; er was een bruiloft gaande. Een beetje donker, maar de bruid is zichtbaar (in het blauw)We liepen wat dichterbij om de band wat beter te bekijken en plots werden we binnen gevraagd, en we mochten niet weigeren... Er werd eten voor ons opgeschept, er werd bier ingeschonken en we moesten mee dansen. De mensen lopen hier rondjes rond de dansvloer, man en vrouw tegenover elkaar en het enige wat beweegt op de muziek zijn de handen, erg apart om te zien!

Het werd een fantastische avond, mensen kwamen steeds langs om bier in te schenken, en toen ik voorstelde om dat eens voor de anderen te doen, vond iedereen dat prachtig (en vooral ik). Met de bierfles in de hand ben ik het hele gezelschap afgegaan om voor iedereen bier in te schenken. Om 00.00u heb ik Dunja gefeliciteerd en om 1 uur was het feest afgelopen en zijn we (behoorlijk zat, mensen uit Laos kunnen drinken!) terug gegaan...

Naar Luang Prabang

Mijn plan was eigenlijk om langer te blijven, maar aangezien ik hier volgende keer (op weg naar Vietnam) toch weer terug wil komen ben ik nu alvast vertrokken. De busreis naar Luang Prabang was niet prettig (en niet alleen vanwege de slechte wegen) maar ik vond het toch ook wel weer fijn om mijn eigen weg te gaan, op naar een prachtige stad...