Dushanbe 11- 18mei

De reis

Op het busstation werd me verteld dat de snelweg halverwege naar de hoofdstad opengebroken zou zijn, maar ik voelde een truc, al wist ik niet waarom. Wilde de chauffeur meer geld? Wilde hij wachten op meer mensen?
Ik was al om 10 uur op het busstation, en hij wilde pas om 13u vertrekken. Even later weer om 11u en toen weer om 13u. Om half elf riep hij: We gaan! (?) en met 3 passagiers klommen we snel in de Nissan Patrol...

Wow!!! Zo kun je de bergrit van Penjikent naar Dushanbe beschrijven. Zelden zo een prachtige omgeving gezien, en ook zelden zo veel fotos gemaakt.
En zo mooi de reis was, zo was het ook oncomfortabel. De chauffeur deed wel alles om de gigantische gaten in het wegdek te omzeilen, maar bij sommige putten in de weg werd de lucht uit je lijf geknald. We stopten in een dorpje om nog een passagier op te pikken (Abdumumin), en hij sprak redelijk wat Engels en dat is altijd prettig.
Hij was op familiebezoek, aangezien 40 dagen ervoor zijn moeder was begraven (een moslimtraditie). En na het verzoek aan Allah om ons te vergezellen op onze reis vertrokken we...

We hebben kuddes moeten omzeilen, en ezels aan de kant moeten claxoneren.
Ik heb gelachen om de Kamaz- vrachtwagen die de Lada aan moest trekken en me verbaasd wat je allemaal niet met een ezel kunt vervoeren.
Het bleek dat de weg inderdaad van 6 tot 18u is opengebroken en we moeten 1,5 uur wachten, terwijl de Chinese gastarbeiders hard werkten. Niet vreemd dat ze deze mannen inhuren. Chinezen kunnen pezen... En dat waarschijnlijk voor een paar centen.

De Anzob- pas gaat over 3300 meter, maar de nieuwe tunnel gaat er onder door. Hij is alleen nog niet af, en je moet echt geen claustrofobie hebben! 5 kilometer lang door het bijna- donker. Door rivieren heen, werkverkeer ontwijkend en met een net zo slecht wegdek als overal. Een bijzondere ervaring..! kijk ook maar eens bij filmpjes.
We kwamen laat in de avond aan en Abdumumin nodigde mij uit om de nacht bij hem thuis door te brengen. Typisch moslim, weer, die gastvrijheid. Ik kreeg avondeten (met niet-zo-typisch-moslim wodka), mocht blijven slapen in de woonkamer en kreeg ook nog ontbijt... Zijn vrouw was op bezoek in Iran, maar 2 van zijn dochters waren wel thuis. Zijn oudste dochter woont met haar man in New York en we hebben heel wat zitten praten over de verschillen tussen het westen en het oosten...

Dushanbe

Intussen was ik dus in de hoofdstad van Tadjikistan aangekomen, en wederom een modernere stad dan wat je zou verwachten. Ik liet mijn spullen bij mijn gastgezin en ging op pad om een aantal zaken te regelen, want dat moet je hier als je in de stad bent...

Mijn Chinese visum kon ik niet krijgen (Ik raad u sterk aan om in Kyrgystan te proberen, anders zou de aanvraag wel eens kunnen mislukken werd gedreigd).
Ook mijn bergvergunning voor het Pamir- gebergte in Tadjikistan zou wel eens te laat komen en ik kon me niet laten registreren in Dushanbe wat me bij de grens 100 dollar zou gaan kosten...!!!

Dat waren de eerste 5 uur in de stad, en ik had er stevig de balen in. De bureaucratie en regels zijn hier extreem, en als een kind sta je dan te vragen: Maar waarom kan ik me nu niet registreren, terwijl je het standaard- Sovjet- antwoord al weet: Daarom!...
Het kwam er op neer dat ik me niet bij de imigratiediensten kon laten registreren (wat in veel Sovjet- landen moet, al kan niemand je uitleggen wat de reden is, aangezien je bij de grens al wordt geregistreerd) want dat moet een hotel doen. In de hotels kun je niet terecht zonder registratie! De kip of het ei, tenzij je flink je portemonee opentrekt.

Vakhsh hotel toe ze reskjoe

Ik melde me bij meerdere hotels, en sommige kunnen je helpen als je blijft slapen. En hotel Vakhsh was betaalbaar en voor 20 some money extra (4 euro) konden ze mijn registratie regelen. Prima... En s-avonds heb ik op een terrasje, onder de sterren bij een fontijn een lekkere pizza gedownload. Ik kwam weer helemaal tot rust...
Ik had weer energie om de volgende dagen het Nationale Museum te bezoeken met de grootste liggende Boeddha in verre omstreken. 13 meter lang en 1500 jaar oud...
En de Hadji Yakoub moskee met prachtig gekleurde minaret. ik kwam precies op tijd, na het avondgebed, dus veel volk en een bijzondere sfeer...

Bijzondere mensen

Zo bijzonder als het land is, zo bijzonder zijn ook de Tadjikistanen:

- Ook hier weer gesjans met moslim- vrouwen. Ze knipogen zelfs, vooral 3 dames in een eettentje waar ik een paar keer kwam. Erg leuke en mooie vrouwen, maar aan die gouden tanden is het toch lastig wennen... ;-)
- In het park zat een oude man met een levende beer op schoot.
- In het hotel zaten een groot aantal dames van Filipijnse en Afrikaanse afkomst. Zouden de 2 nachtclubs (?) om de hoek hier iets mee te maken hebben?

- Elke avond (op 1 na) zat er weer een andere kerel op mijn kamer, als ik terug kwam van het eten. Ik bleek een deel- kamer te hebben...
Een keer kwam een vent zo zat als een deur binnen (een moslim met een hoop vodka, dat is vloeken in de kerk). Hij viel op het 2e bed en ik vond de TV die hard stond en het grote licht nog niet zo erg. Het werd pas irritant toen hij eerst midden in de nacht (in zijn slaap?) begon te schreeuwen en daarna tegen zijn bed aan te trappen. Met He! en Hallo!!! kreeg ik hem niet stil, maar met een halve fles water in zijn gezicht wel...

- Ik loop langs een terrasje, roept een vent met een hoge schreeuwtoon: Aaaaaaahhhhh naar me en hij wijst op zijn pols. Ik liet zien dat het 7 uur was en hij riep met een brede glimlach (en weer met zijn hoge schreeuwstem): Hahahaaaaaa!!!! Aaaaaahhhh!!!. De man was duidelijk een beetje in de war...
- Er lopen hier dagelijks tientallen vrouwen langs de weg het gras te vegen (..?).

Verder:

- Was het erg warm in Dushanbe, ruim 30 graden stond bijna elke dag op de teller...
- Was de pizza de eerste keer in weken dat ik weer eens westers heb gegeten. Ook weer eens lekker, al is het lokale eten in centraal azie prima.
- Waar de bus goedkoop is werken meer mensen per bus. Hier minimaal 4: 1 chauffeur en 1 mannetje per instappunt, om het geld te vangen... Goed voor de werkgelegenheid.
- Overal op straat wordt Hot-Dog verkocht. Wilt u er een met of zonder vliegen?

- De kraan geeft bruin water. En als je de kraan 5 minuten laat lopen, ligt er een laag zand in de douchebak!
- De mobiele telefoon wordt hier Telefeun genoemd... Leun met de telefeun!
- Ik wilde een foto maken van een imker, maar 1 bij was wat verlegen, denk ik, en stak me. Liep ik 3 dagen als een halve popeye met 1 opgezwollen onderarm...
- Bij de vele buiten- restaurants was ook live muziek met Chinees- Turks- achtige traditionele dans.
- De lokale bazaar had ook weer lekkere restaurantjes: Plov met vlees, salade en een pot thee: 90 eurocent.