Afrika
Azië
Europa
Noord Amerika
Oceanië
Latijns Amerika
 
Olkhon eiland 15- 18 aug 2004
 

Olkhon eiland 15 - 18 augustus 2004


Naar Olkhon Eiland

De veerboot die ons naar het eiland brachtVandaag, 15 augustus zouden we naar Olkhon Eiland gaan. Olkhon eiland heeft geen telefoon, geen televisie, en ze zijn pas net begonnen met het aanleggen van electriciteit.Onze bus ging niet mee, we moesten te voet de boot op. Het (populaire) Nikita is meer een toeristenkamp en er werden voldoende echte homestays aangeboden dat we de bus uit zouden komen. We bedachten dat we in ieder geval naar Kuzyr zouden moeten aangezien dit het enige plaatsje van betekenis op het eiland is.

De homestay

Ons huis voor de komende dagenIn Kuzyr aangekomen zijn we op zoek gegaan naar de toeristen informatie. De dame sprak redelijk Engels dus we konden haar uitleggen wat we graag wilden, bij een familie een paar nachten doorbrengen. Ze heeft ons begeleid naar ons gastgezin waar we een ruime kamer kregen. We vroegen ook naar de maaltijden, waarop geantwoord werd dat we iets met vis zouden krijgen als avondeten, en iets met pap als ontbijt. Klonk niet slecht, dus boekten we die er ook bij. Een lunch hoefde niet omdat we waarschijnlijk toch niet daarvoor terug zouden kunnen komen, we waren tenslotte van plan overdag een beetje het eiland te verkennen.

De wastafelWe hebben nog even voorzichtig naar de douche gevraagd, maar die was er niet, wel een Banya (soort van Russische sauna). De WC bleek weer gewoon een gat in de grond te zijn, maar dit keer zat er een mooie houten box omheen met daarop zelfs een wc-bril. Bijna als thuis, alleen hoefden we hier niet door te trekken...
Het eten 's-avonds begon goed. Het was een flinke maaltijd, met Umul, die vis die we al eerder gehad hadden, gebakken aardappelen, een gebakken eitje erbij, een bakje salade en koffie, thee en jam (met heet water). Erg lekker, dus uiteindelijk zaten we dan ook goed vol.
Omdat we allebei nogal moe waren besloten we er een vroege avond van te maken; Leon ging een klein stukje wandelen door het dorp en langs de kust en ook heeft hij even de plaatselijke bar verkend. Michiel heeft in de tussentijd wat aan het verslag kunnen werken, wat ook weer nodig was...

Het Buryat volk

Onze gids, chauffeur, en busjeEen hoop mensen van dit eiland zijn Buryat, zo ook onze gids en chaufeur van vandaag.
De Buryat stammen af van het Mongoolse volk, maar zijn al eeuwen lang een aparte stam. Het geloof van de Buryat stamt af van het Tibetaans boedhisme en ze aanbidden ook vele geesten (niet te verwarren met goden). Dit komt vooral tot uitdrukking bij plaatsen als mineraalwaterbronnen en heuvels waar ze de geest(en) bedanken door het vastbinden van een stukje textiel aan een tak of boomstam, het offeren van wat geld, of zelfs sigaretten. Af en toe ook zien we zo een stapeltje stenen ergens bijvoorbeeld boven op de klif bij Goboy.

Een paal met een hoop dankjewels bovenop de klif bij GoboyDe Buryat vormen een grote groep in deze regio, meer dan 400.000 mensen, waarvan de meesten in de Buryat Republiek wonen. Echter ook langs de oost en westkust van Baikal zijn veel Buryat te vinden, en dus ook op het Olkhon eiland, dat aan de westkust van Baikal ligt.

Ergens onderweg langs de kustOnderweg naar Goboy, het noordelijkste puntje van het eiland stoppen we een paar keer. De eerste keer is langs de kust, en als we willen kunnen we hier zwemmen. Nadat we het water even gevoeld hebben zien we hier echter al weer snel van af, veel te koud. We kunnen hier wel even genieten van het mooie uitzicht over het meer naar de kust, en ook langs de rand van het eiland ziet het er mooi uit, we begrijpen waarom ze hier even stoppen.
In het busje zaten ook nog 4 oostenrijkers.

Leon bovenop een rotspunt bij GoboyGoboy zelf was erg mooi om te zien, net als het uitzicht over het meer hiervandaan. Het meer leek van dit punt eigenlijk net een zee, zo groot.
Vanaf de plaats waar Leon op de foto staat konden we recht naar beneden kijken, het meer in, en hier zagen we een zeehond! De lokale mensen noemen deze zoetwater zeehonden (de enigen ter wereld die in zoetwater kunnen leven) Nerpa (weer een Russisch woordje geleerd). Helaas was het te diep om er een duidelijke foto van te nemen, maar het was leuk om te zien.

Lunch

Dorstige schapenNa Goboy naar een andere baai, in het noordoosten van het eiland. Hier zou onze lunch gemaakt worden, maar een andere groep was ons net voor dus moesten we hierop wachten (er was maar 1 kookplaats hier).
tijdens het wachten kwam er ineens een grote kudde schapen onze kant opgelopen, richting het water.
De schapen liepen allemaal gelijk richting het meer, de herder (op een paard) hoefde hier niets aan te doen. Die schapen zo drinkend uit het water was een grappig gezicht, het leek wel alsof ze uit de zee aan het drinken waren...

Ondertussen werd ons eten klaar gemaakt, en het zou nu niet lang meer duren. Het menu kenden we al, iets met vis... Het werd een vissoep.
Het water hiervoor werd met een emmer uit het meer gehaald (als het goed is voor de schapen, dan ook voor ons...), aan de kook gebracht op een houtvuurtje. Smullen!Hele vissen werden in 3 stukken gesneden, dus inclusief de kop en staart, en zelfs de ingewanden werden mee gekookt (waren al wel uit de vis gehaald).
De bus ging door de ruige natuur en af en toe hingen we aardig schuin met ons busje, zo schuin dat we een beetje verbaasd waren dat we niet omvielen...
Toen we weer in de buurt van Kuzyr kwamen zijn we even gestopt bij een vliegveldje. Dit hadden we op de heenweg gezien en Leon was benieuwd wat het zou kosten om de lucht in te gaan. Toen we er aankwamen bleken ze niet alleen vliegtuigje te hebben maar ook een deltavlieger met motor. De motor bleek uit Oostenrijk te komen en werd dan ook van alle kanten gefotografeerd door de Oostenrijkers.
Ondertussen was Leon het eens geworden over de prijs en de tijd (de volgende avond om 9 uur) zodat we weer verder konden rijden. Opvallend was dat het meisje van het toeristen bureau (dat een beetje als tolk/regelaar opgetreden had) bedongen had dat de vliegschool 15% van de prijs af zou staan aan het toeristenbureau; Leon zou deze aan hen betalen, en de rest aan de vliegschool...
De keuken bij de familieNet als gisteravond hadden we weer de Umul vis, deze keer in moten, gebakken in de oven. Erg lekker en veel... Gelijk na het eten werden we door de buurman bijna letterlijk meegesleurd naar de Banya, zo graag wilde hij ons dit eens laten meemaken.

In de eerste kamer van de Banya wordt gestookt en in de tweede kamer zit je. Wat de Russische Banya echt onderscheidt van bijvoorbeeld de sauna is dat je jezelf mag slaan (of de ander...) met een takkenbos. Je moet deze dan even onderdompelen (maar dat begrepen we pas achteraf) en tijdens het slaan komt er dan ook weer een geur vrij van die takken (berkenhout) wat erg relaxend is, en schijnbaar goed voor de porien. Na de banya zijn we een klein stukje gaan wandelen, naar de plaatselijke bar. Het was hier niet bijzonder druk, wat lokale jongeren (die met 7 of 8 man 1 fles bier van anderhalve liter deelden).

Het zoute meer

Na het ontbijt zijn we weer naar het toeristen bureau gelopen voor onze volgende excursie.De chauffeurs bereiden onze lunch Deze keer zouden we naar het zoute meer gaan. Erg apart, een eilandje in een zoetwatermeer, met daarop weer een zoutwatermeer...
Er bleken echter zoveel mensen voor de excursie te zijn dat het niet allemaal in het busje paste, er moest dan ook een tweede auto opgetrommeld worden. Wij zouden samen met een Russische vrouw en haar zoontje met die auto gaan. De ouders van een Duits gezin werden zo irritant tegen de gids, dat zelfs hun eigen dochter zei dat ze op moesten houden. Erg triest allemaal, mensen die om niks blijven klagen...

Leon lekker aan het zwemmenBij het meer aangekomen kwam het zonnetje gelukkig goed door en was de hemel strak blauw. Een mooie gelegenheid om te gaan zwemmen voor sommigen, al was het water ook hier nog steeds vrij koud. Het meer bleek ook niet bijzonder zout, dat was dus ook een mooie meevaller...
We zijn hier zo een tijdje gebleven, maar na 2 uur, het was toen rond 5 uur, hadden de meeste mensen het wel weer gezien en wilden graag terug naar Kuzyr. Behalve de Duitsers dan... Weer een hoop gesteggel, maar uiteindelijk werd alles toch nog opgelost.

De vis, en de vrouw des huizesLaatste avond op Olkhon eiland

Dit keer waren we lekker bijtijds terug en we zijn dan ook maar even naar het barretje gelopen waar we twee van de Oostenrijkers van gisteren tegenkwamen. Hier hebben we even mee zitten kletsen en zijn toen terug gelopen voor ons avond eten.
Dit keer was toch wel de beste maaltijd die we hier op Olkhon eiland gekregen hadden. Uiteraard weer vis, maar dit keer gemengd met wortel. Het bijzondere eraan was dat hieromheen gewoon nog steeds de vissehuid zat...! Het was erg lekker, en ook dit keer veel te veel, maar toch hebben we weer ons best gedaan. Na het eten was het voor Leon tijd om te gaan lopen, naar het vliegveldje. Dit was ongeveer 5 km ver, dus nog een flinke wandeling te gaan.

foto leonVliegen over het eiland
 
Na ongeveer 1 uur lopen was het vliegveldje al in zicht, de Adrenaline begon toch al wat te stromen. Het feit dat de eigenaar helemaal vol met littekens zat en de piloot volgens de Oostenrijkers gisteren al helemaal dronken was maakte het nog wat extra spannend. Maar tijdens het vliegen geen spanningen meer, alleen nog genieten. Het zeil waar het vliegtuigje aanhangt is makkelijk te besturen, dit mocht ik dan ook een tijdje doen. Een half uur hebben we zo langs de kust gevlogen en het was ook een half uur genieten. Het landen was echter een verhaal apart, de landingsbaan was gewoon een grasveldje en zeker niet vlak. Maar ik heb het er zonder kleerscheuren afgebracht deze vlucht... Spanning en genieten, een perfekte combinatie.

Op de voorgrond de Shamaan-rots bij zons ondergangDe Shamaan- rots is voor de Buryat een heilige rots en schijnbaar is het zo dat ze alleen door mannen beklommen mag worden. Michiel was erg benieuwd naar deze rots en is gaan kijken. Vlak na zonsondergang (het was nog steeds erg mooi schemerig, kwam Leon aangevlogen. Michiel heeft nog geprobeerd om hier foto's van te maken maar helaas vloog hij te hoog om te kunnen herkennen...
Een zatte Oostenrijker met een fles wodka en een kat op z'n schouders...In de bar hebben we even geproost op Leon's geslaagde vliegen en kregen vervolgens als snel bezoek van de twee Oostenrijkers die er 's-middags niet bij waren. Ook zaten er nu wat meer en andere lokale mensen. Langzaamaan raakten we ook hiermee in gesprek, Leon aan een tafel, en Michiel aan een andere tafel. We hebben elkaar vervolgens niet meer gezien voordat het weer ochtend was en hebben het alletwee nog erg gezellig gehad.

Michiel kan zo bijvoorbeeld uit eigen ervaring zeggen dat het water van het Baikalmeer echt koud is wanneer je gaat zwemmen, en Leon heeft het gezellig gehad met een Duits- en Engelssprekende Russin, Ulya, een van de gidsen van Nikita. Ook waren Marsha, de vriendin van Ulya, en Marsha's nieuwe vriend Daniel (een van de Oostenrijkers) erbij. Kortom, Leon heeft die nacht niet meer geslapen. Een mooie afsluiter van een heerlijke dag.