|
Internetten
 We waren mooi op tijd met de bus terug uit de Altay. Het volgende grote traject van de Trans-Mongolië expres lag ons voor de boeg: Maar liefst 30 uur met de trein van Novosibirsk naar Irkutsk. We zouden om 1 uur 's-nachts lokale tijd vertrekken en dan de volgende dag om half 10 's-ochtends aankomen.
We moesten nog even wachten op het station zodat we dit eens op ons gemak konden bekijken. Dit is namelijk het grootste station van Siberië, en het is ook het mooiste station, waar je dus als je de kans hebt even de tijd voor moet nemen.
Tijdens het instappen ging alles voor de verandering een keer erg soepel.  We zaten dit keer weer gewoon met ons tweeen in een coupe, samen met twee Russische vrouwen van ongeveer 45-50 jaar.
In de andere coupe zaten 2 Zweden.Het was al vrij laat (de trein was ongeveer 20 minuten te laat dus gingen we pas iets voor half 2 rijden) en blijkbaar waren we nogal luidruchtig want de Provodnitsa kwam ons manen dat we naar bed moesten gaan. |
|
Net als andere keren stopte ook deze trein een paar keer per dag zodat we even de trein uit konden en wat eten kopen.  Deze trein zat trouwens weer vol met buitenlandse toeristen, iets wat we nog niet eerder gezien hadden, in de vorige treinen die we gehad hadden zaten eigenlijk alleen maar Russen, hadden we nog geen andere buitenlanders gezien. In de avond was het al half twee toen de provodnitsa langskwam met de hint "Tomorrow morning, Irkutsk. You now sleep...". Dit was trouwens de eerste treinmedewerkster die we hadden die een beetje Engels kende...
|
|
Irkutsk
Op het station stond iemand die vroeg of we een hostel nodig hadden, en omdat we niets meer geregeld hadden, hadden we inderdaad een slaapplaats nodig. We besloten met hem mee te gaan om eens te kijken wat het hostel precies voorstelde. Het bleek nog vrij nieuw te zijn, en zag er goed uit. Het was goedkoop en het zat midden in de stad. De hostel heet Irkutsk Downtown Hostel
|
|
Stadswandeling
 Er bleek voor deze eerste dag, vrijdag, nog een gids beschikbaar voor een stadswandeling door Irkutsk, dat was mooi meegenomen, zouden we dat gelijk vandaag kunnen doen, en dan morgen naar het Baikalmeer.
De rondwandeling door Irkutsk zou gegeven worden door Jevgeny, of Jack voor de Engels sprekenden (www.baikaler.com). We hadden een tour voor 3 uur geboekt, maar hij vertelde al gelijk dat als het uit zou lopen dit geen probleem zou zijn. Een stadswandeling vond hij namelijk heerlijk om te doen, het was eigenlijk meer een hobby dan dat het bedoelt was om geld mee te verdienen.
Hij begon al gelijk met een leuke anekdote over Jeltsin, met: "alles wat niet verboden is, is toegestaan..." Alleen de Tsjetsjenen schijnen dit nogal letterlijk genomen te hebben grapte hij, en de eerste burgeroorlog was een feit...
|
|
 De eerste stop waar we naar toe gingen was de plaats waar het ooit allemaal begon.
In de 17e eeuw besloot Rusland haar grondgebied uit te breiden naar het oosten, naar Siberië. Een aantal kozakken waren hiervoor wel te porren, ze konden dan gelijk afrekenen met de Mongolen die hier op dat moment de baas waren.
Op het moment dat de kozakken hier naar toe kwamen leefden hier een aantal -nomadische- stammen. Zwakkere stammen moesten zgn. beschermingsgeld betalen aan de sterkere stammen, en aangezien de Mongolen op dat moment het sterkst waren, waren zij eigenlijk de baas hier. De Russen konden de veiligheid van de stammen garanderen en binnen 20 jaar was heel Siberië toegevoegd aan het Russische rijk, en waren de Russen zelfs doorgedrongen tot in Alaska en Californië.
De kozakken kwamen op de plaats die nu Irkutsk heet aan in 1661.
|
|
 Toendertijd waren alle gebouwen van hout en het eerste stenen gebouw was de schatkamer, waar de buit van de belastingen opgeslagen kon worden tezamen met munitie en wapens. Er was namelijk in de loop der jaren al redelijk wat ge-ind door de Russen, en om al die waardevolle spullen nu allemaal in een houten gebouw op te slaan, dat zagen ze niet echt zitten. Irkutsk groeide zo langzamerhand uit tot een welvarende en rijke stad.
|
|
 Ergens in de jaren 30 van de vorige eeuw vond er een grote ramp plaats hier in de stad. Er brak een brand uit die drie-kwart van de stad in as legde, en daarmee ook een hoop prachtige houten gebouwen vernielde. Het Sovjet bewind besloot toen het een en ander anders aan te pakken. Er werden brandmuren gebouwd, om te voorkomen dat een grote brand de stad opnieuw in de as zou leggen. Daarnaast werden er twee voorbeeld huizen gebouwd (van hout), die andere mensen dan na mochten bouwen.
|
|
 Later tijdens het Sovjet bewind moest er vooral snel en goedkoop gebouwd worden. Dit betekende dat wanneer er mensen uit een huis gingen, dit afgebroken werd en vervangen door een lelijk betonnen blok. Helaas is dat vrij vaak gebeurd. Toen het Tsaren tijdperk ten einde kwam en vervangen werd door het Sovjet bewind, wilde Irkutsk hier niets van weten. Het was tenslotte een van de rijkste en welvarendste steden van Rusland geworden, en dat wilden ze niet graag verliezen. Er werd dan ook een leger opgericht, het Witte leger dat veel verzet bood aan de Sovjet troepen. Maar in 1920 werd ook Irkutsk aan het Sovjet rijk toegevoegd. De generaal die het Witte leger aanvoerde, werd opgehangen.
|
|
 Tijdens onze wandeling kwamen we langs een standbeeld van Alexander III. Een beetje omstreden, vertelde onze gids: Deze Tsaar had dan welliswaar voor de aanleg van de Trans-Siberië spoorlijn gezorgd, maar aan de andere kant had hij ook een hoop slechte dingen op zijn geweten. Het heeft dan ook lang geduurt voordat de stad akkoord ging met dit standbeeld.
|
|
 We kwamen uiteindelijk uit in een wijk ergens net buiten het centrum waar de tijd lijkt te hebben stil gestaan. En dit was meteen het einde van de wandeltoer, snel terug naar de hostel om de gids voor de volgende dag te spreken.
|