|
Er naartoe
De dame van de receptie van het hotel bleek erg hulpvaardig. Ze heeft ons geholpen met het uitzoeken van trein schema's naar Barnaul en bisk, van waaruit we dan weer een bus naar Gorny Altaisk zouden moeten nemen, om vandaar uit langs de Katun rivier iets te vinden. We belden ook naar een agent; Sibir-Altay.
|
 Toen we daar vertelden dat we naar de Altay wilden was dat geen probleem, tot we vertelden dat we dezelfde dag nog wilden vertrekken...! Ze moest hier toch wel even om lachen. Ze vertelde dat alles al 2 maanden volgeboekt zat. We konden wel op eigen houtje gaan, en dus met de rugzakken naar het (trein-) station. We gingen ervan uit dat we wel zouden kunnen slapen in de bus, maar al vlug hadden we door dat dit wel eens lastig zou kunnen worden. De kwaliteit van de wegen en van de vering waren niet alles en een paar stoelen achter ons zat een stel dat het erg leuk vond om te zingen, en ze hielden niet meer op...
Iedere keer wanneer er gestopt werd bij een bushalte vroegen we maar weer Aiski Most?, de naam van de halte waar we eruit zouden moeten. Toen we een paar minuten van de halte waren vertelde de vrouw naast ons dat we er zo zouden zijn. Na uitgestapt te zijn de brug over, en dan zou de camping Imperia Tourisma aan de linkerkant moeten zijn.
 De brug was al een belevenis op zich. Het leek erop dat deze helemaal van hout was en omhoog gehouden werd door twee staalkabels. Dat op zich is nog niet echt speciaal, totdat we zagen dat er ook auto's overheen gingen, en dat ze nog tol moesten betalen ook...
Een van de mensen die probeerde Engels te praten was een van de bewakers. Die hadden ze in totaal drie, allemaal een of ander camouflage pak aan, en degene die bij ons stond had zelfs een Kalashnikov (Russische mitrallieur) bij zich. Hij deed erg zijn best om met ons te praten, en vertelde zo op een gegeven moment dat hij Speznatz was, Special Forces. Nou, een speciale eenheid was het inderdaad. Hij stond bij ons al aan het bier, terwijl hij nog aan het werk was, miste hier en daar een tand, en had ook een paar gouden stifttanden (zoals veel Russen).
|
|
 We liepen in de richting van de stalletjes langs de straat bij de camping. Uiteraard ontbraken hier de Baboeshka's niet, waar je fruit, aardappelen (gekookt) broodjes, augurken en tomaten kunt kopen. Hierna gingen we weer terug naar het barretje vooraan de camping. De speciale eenheid zat er weer, samen met twee vrienden te drinken. We werden ook uitgenodigd om mee te drinken maar besloten dit toch maar niet te doen. We hebben zo nog een tijdje lol gehad met hem en zijn vrienden, en ook met nog wat andere mensen, en om 11 uur zijn we weer naar Ksenia gegaan (de beheerster). de speciale eenheid had ondertussen samen met zijn twee vrienden een liter wodka op, en is zwalkend naar huis gelopen...
|
|
 Ksenia vertelde dat ons huisje klaar was, en we spraken om 1 uur weer af. Er waren een aantal excursies waaruit we konden kiezen. Rafting was er hier een van, maar ze gingen vandaag niet. Er werd ons aangeraden om naar Chemal te gaan, en dan zouden we misschien morgen kunnen raften, als het weer een beetje beter zou zijn dan.
|
|
Chemal
Chemal is een klein plaatsje ruim anderhalf uur rijden van de camping stroomopwaarts langs de Katun rivier. De gids die bij ons was, Marina, sprak Russisch, en gelukkig ook een beetje Duits. Ze vond het ook erg leuk om te vertellen en had daar een hoop energie voor. De hele weg in de bus naar chemal toe was ze aan een stuk door aan het woord, en afentoe kwam ze dan speciaal naar ons toe om het een en ander in het Duits te vertellen. De eerste stop in Chemal was een klein klooster. Het bijzondere eraan was dat dit kloostertje op een rotspunt midden in de Katun rivier gebouwd was. De brug er naar toe was ook dusdanig sterk dat er slechts 5 mensen tegelijk op mochten.
|
|
 Zo langs de rivier wandelend kwamen we bij een kleine dam aan. Aan de andere kant van de dam waren weer een aantal stalletjes, en we kregen over een hoop dingen uitleg van onze gids. Zo kregen we nootjes die we konden proeven, zaadjes van denneappels. Iets anders wat ons aangeraden werd was Gruchevi, een limonade die alleen in de Altay gemaakt wordt. Uiteraard hebben we deze gekocht, en bij het proeven ervan moesten we toch wel erg sterk aan de champagne-pils van Raak denken...
|
|
Volgens de verhalen zou het water van een bron (weer onderweg) goed zijn om veel vrouwen te ontmoeten. Ook komen hier regelmatig huwelijksparen die dan geld in het beekje gooien, voor een gezond, goed en kinderrijk huwelijk. Kinderen uit de buurt kwamen dan weer het geld uit de beek halen om er snoep voor te kopen... Weer op de camping was een restaurantje maar we hadden geen van tweeen veel honger dus besloten we allebei een salade en soep te nemen. Ze hadden dan wel geen warme soep, maar wel een koude soep zo vertelde ze, en dat was voor ons OK. Later hoorden we de naam van de soep: akroshka en ook waar de soep van gemaakt wordt. Het is een soep op basis van Kvas (een Russische limonade soort, gemaakt van vooral suiker en rogge-bloem). Het zou goed moeten zijn tegen de dorst, goed voor de spijsvertering, en zelfs de menselijke geest zou ervan profiteren. Napoleon schijnt zelfs de schuld van zijn nederlaag tegen de Russen aan de Kvas gegeven te hebben...
|
|
Raften op de Katun rivier
 De volgende dag zijn we na het ontbijt maar eens opzoek gegaan naar Anja, het meisje dat ons zou helpen met de buskaartjes. En ze vertelde ons dat we gingen raften... De bus met de boot was al voor ons uitgereden en wij gingen met de tweede bus. Toen we afgezet werden was al gelijk duidelijk dat ierdereen in de boot wist dat we geen russen waren want we werden met een luid Gollandzja (Holland) ontvangen. en voordat we ook maar een reddingsvest aangeraakt hadden, hadden we al een fles bier en een fles met wodka gemengd met vruchtensap in onze handen geduwd gekregen. Nadat we nog wat uitleg hadden gekregen over de manier van roeien (de instructeur sprak geen woord Engels), de zwemvesten en de helmen aangetrokken en opgezet waren konden we de boot in. De jongens, en twee meisjes, waar we mee in de boot zaten bleken elkaar allemaal al te kennen en waren allemaal rond de 20 jaar. Sommigen konden een paar woorden Engels, en ze probeerden dan ook uit alle macht met ons te praten wat soms leuke misverstanden opleverde. Het duurde niet lang voordat we bij de eerste stroomversnelling kwamen, en dat gelijk een leuke. Niet bijzonder heftig maar wel heftig genoeg om een beetje water in de boot te krijgen! Ondertussen ging in de boot het bier en de wodka weer rond, en ook sigaretten werden vrolijk uitgedeelt. Een van de jongens was een echte praatjesmaker. En voordat we het in de gaten hadden was ie aan het zingen.
Soms gaf de instructeur wat informatie waar ook de groep van onder de indruk was, en dat werd dan gelijk door hun aan ons verteld. Zo was er een bepaald punt in de rivier waar deze 50-70 meter diep was! We werden uitgenodigd door de Russen om mee te gaan naar de Banya, maar zagen meer heil in een warme douche en hebben dat dus gedaan. Ook werden we uitgenodigd om 's-Avonds bij hen op bezoek te komen om wodka te drinken en daarna naar de disco te gaan.
|
|
Wodka en disco
We kwamen een van de meiden van het raften tegen. Ze vertelde dat ze met de hele groep van het raften in de banya geweest waren, en dat het erg gezellig was. Wij werden weer uitgenodigd om bij hen in het hutje vodka te komen drinken. Wanneer Russen wodka drinken doen ze dat met kleine beetjes die in een keer achterover gegooid worden met gelijk daarachteraan een beetje sap. Traditioneel is de eerste toast altijd op de gezondheid (za zdarovja), de tweede op de liefde, en de derde op de ouders. Daarna wordt er iedere keer wat verzonnen. Nadat de fles leeg gegaan was zijn we richting de disco gegaan.  Hier zijn we niet meer aan de wodka gegaan, maar wel lekker aan het bier. Ook de Russen die nog in de banya waren, zagen we hier weer. Het was wel lastig soms om ze weer allemaal te herkennen zo zonder regenpak en helm.
Leon was ondertussen in gesprek geraakt met twee Russinnen. Een ervan kende redelijk Engels, de ander niet. De Kazachstaanse zou ook mee komen, maar werd even afgeleid, en we hebben ze niet meer gezien. Leon ondertussen kwam maar niet van de twee Russinnen af... Maar het moet gezegd, het was een leuk gesprek en hij heeft ook nog even lekker staan dansen met degene die geen Engels kende. |