|
Laatste stop!
 De 2e keer dus in Havana, en meteen maar voor een week. Ik had de eerste keer namelijk al wel gezien dat je hier makkelijk een week kunt doorbrengen. En het was meteen de laatste stop. Voor deze reis, dan..! Een vreemd gevoel, nog een weekje en dan weer naar huis, en ik kon het nog niet echt beseffen... Ik had nog veel zin in een weekje Havana. Met de trein kwam ik dit keer aan, en ik had lekker zitten babbelen met wat Cubanen. Wij klagen wel over de treinen, maar hier is het echt een ramp. Een trein komt normaal gesproken wel een uur te laat aan, en in ons geval was dat bijna 3 uur (en op de ticket staat, erg gedetailleerd, 9u38!).
Ik nam mijn intrek in de casa van een vriendin van de vorige casa (ons kent ons), en ging eerst maar weer eens voor een heerlijk magnetron pizza om de hoek, op het busstation. En de volgende dag maar weer eens de stad in...
|
|
De stad
 En er is hier veel, heel veel te doen. Van zomaar wat langs de zee lopen, tot het bezoeken van relaxte parken en prachtige (Spaanse) gebouwen tot het slenteren door wijken, zien hoe de Havaanse jongens (en meiden) leven... Met prachtige gebouwen als het Palacio de los Capitanes (het voormalige presidentieel paleis), het gigantisch capitool (met altijd rijen klassieke Amerikaanse wagens voor de deur geparkeerd). Het Capitool kostte 5000 werkers 3 jaar en bijna 3 maanden om te bouwen en het is fantastisch, ook van binnen. En vlakbij het capitool, het prachtige Gran Teatro, je blijft hier fotoos maken...
Vlak bij mijn Casa was het plaza de revolucion. Met een reusachtig grote afbeelding van Che en een gigantische toren ter nagedachtenis van de revolutie. Hier komt Castro ook de mensen toespreken als ie weer wat te vertellen heeft (en lang praten kan ie). En dan zijn er ook nog de prachtige gigantische verdedigingsmuren aan de zee...
 Ook kun je hier je tijd op vele manieren besteden, zoals een bezoek aan een van de sigarenfabrieken. Ik bezocht het Real Fabrica de Tabacos Partagas. Hier sta je versteld van het vakmanschap (elke sigaar wordt met de hand gerold) en het harde werken in zweterige ruimtes. Ook sta je versteld van de prijzen van de sigaren, de goedkoopste losse sigaar kost 4 euro, en het goedkoopste kistje dat ik kon vinden was 50 euro. De duurste was overigens ruim 2000 euro (!!!). Ik werd rondgeleid door de rokende, dansende en zingende Tamara, en het was erg interessant.
Ook in de stad; de Camara Oscura, een toren van 35 meter hoogte met een draaiende spiegel. In de toren krijg je dan op een projectorscherm live een rondleiding door de stad, erg vreemd, en erg mooi gevonden.
 Ook kun je naar de Museo de Ron, met een uitleg van het hele rum- destilleer proces. Of naar het Parque Lennon, met een erg goedlijkend beeld van deze Beatle. En een van de culturele hoogtepunten van de stad is het Museo de la Revolucion, met een overzicht van de totale revolutie van Cuba (eerst de overwinning op de Spanjaarden en later die van Fidel en Che). Ook met veel gevechtsmachines als zelfgebouwen tanks, etc... En een tank waarmee Fidel persoonlijk een Amerikaans schip beschadigd heeft (...). Ja, het is te veel om op te noemen, Havana heeft het allemaal, en het is heerlijk, natuurlijk, dat ik mijn reis kon afronden met een van de hoogtepunten uit de afgelopen 2 jaren...
|
|
En ook...
 - ...Was het natuurlijk tijd voor voetbal. Ik kon hier de belangrijke wedstrijden zien, want die werden op de staatstelevisie uitgezonden. En zo zat ik dus op een vrijdagmiddag voetbal te kijken met 2 Amsterdammers, onder het genot van een pilsje...
- Ik wilde naar de straatkapper. Een kapper met een stoel op de stoep, maar hij zat altijd vol, dus ben ik maar naar een andere kapper gegaan (voor 40 eurocent)...
- Ik kwam weer wat bekenden tegen, Donna en Darrell uit Canada (zie verslag Hong Kong 24- 29 sept). Dit keer niet per toeval, we hadden nog steeds contact en zij hadden een weekje Cuba geboekt. Erg leuk elkaar weer te zien, en meteen maar twee avonden op stap geweest...
|