...Wat een voorrecht om zo te mogen reizen! Wat een fantastische stad is dit, één van mijn favoriete steden tot nu toe, zeker top tien...

Ik nam een nachtbus uit Cali naar Pasto, vandaar ging een bus naar de grens, waar een colectivo (d.w.z.: alles wat rijd en waar meerdere mensen in zitten) me naar de grens bracht. De grensovergang was weer eens een makkie, je zou zó door kunnen lopen, zonder stempels.
Welkom in Ecuador!

Een nieuwe colectivo bracht me naar Tulcan, waar een bus me rechtstreeks naar Quito bracht. Hier waren we al vroeg in de middag en een aardige vrouw in de stadsbus liet me zien welke Trolleybus ik moest nemen naar het centrum.

Toen ik bij hotel Yumbo Imperial (goedkoop en simpel) een kamer nam, had ik al 65 uur geen bed meer gezien, maar ik voelde me absoluut niet moe. Ik besloot om meteen van deze stad in de Andes te gaan genieten, en er is veel te zien...

 

 

Overal waar je kijkt, zie je iets moois, volgens mij zouden ze dàt in de brochure moeten zetten... Het is daarom in 1978 door de VN tot UNESCO werelderfgoed verklaard.

Prachtige huizen met balkonnetjes waar je nauwelijks op kunt staan, maar overal bloembakken. Eeuwenoude theaters en cathedralen, prachtige en overzichtelijke musea en overal grote en gezellige parken, gevuld met mensen, waarvan de meesten nog duidelijk van Inca- afkomst.

 

Het is te veel om allemaal te onthouden in dit verslag, dus een overzicht van de hoogtepunten;
- Het Museo del Banco Central is echt een bijzonder museum. Van het begin van de mensheid (in Afrika) wordt verteld hoe de mensen in de Andes terecht kwamen en hier overleefden, ondanks grote tegenslagen en oorlogen. Ook met een opgegraven mummie en een paar voorbeelden van 'gekrompen hoofden', wat de Inca's soms deden met geeërde overledenen.

- Voor de aankleding van de binnenkant van de Iglesia de 'compania de Jesus' is ongeveer 7 ton goud gebruikt! Het is een bijzonder prachtige kerk, iets wat je niet dagelijks ziet.

 

 

 

 

 

 

- Generaal Sucre en Simon Bolivar worden nog steeds geëerd voor de bevrijding van Ecuador en grote delen van Zuid Amerika, begin 19e eeuw. Voor beide zijn grote standbeelden opgericht.

 

- Quito is gebouwd in een vallei midden in het hooggebergte, en alle straten golven door de stad. Op één van de vele heuvels staat de 'Basilica', een kerk die je tot in de hoogste nok kunt beklimmen en mijn hoogtevrees ernstig op de proef stelde. Maar de fantastische uitzicht was het meer dan waard.
Je kunt het uurwerk bezichtigen en de klokken zien, die elke ochtend nog worden geluid.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

- Het is hier een heerlijk klimaat, lekker koel voor een stad die op de evenaar ligt, maar je kunt ook zeggen; lekker warm voor een stad op bijna 3 kilometer boven zeeniveau. Het was in ieder geval tijd om weer een trui te kopen, voor de frisse avonden...
- Ze vroegen een entreeprijs voor de kerk en dat vind ik echt onzin. Ik overtuigde de dames dat het niet erg aardig is om een ´goed Christen´ te laten betalen om te komen bidden (!?). Daar waren ze het wel mee eens, maar het was hun werk. En dat begrijp ik ook wel weer...

- Ik had nog een kleine hoop op een bezoek aan de Galapagos eilanden. Erg duur om te bezoeken, maar volgens mijn reisgids wordt er nog wel eens gestunt... De goedkoopste die ik echter kon vinden was 1200 dollar, ruim 900 euro voor 4,5 dag, dat is me echt te veel, jammer...

- Als je 1 nadeel aan de stad moet noemen dan is het wel dat na zonsondergang de meeste restaurants en winkels dichtgaan. Niet erg gezellig en als je in de oude stad verblijft moet je een taxi pakken om een bar te vinden...

- Alles is weer zó goedkoop, vergeleken met bijvoorbeeld Columbia, dat je uit moet kijken dat je niet de Caransa uit gaat hangen... 3,5 euro voor je eigen kamer, midden in het centrum en een volledige luch voor 1,5 euro. Niet te veel, dacht ik zo...

 

Ik vertrok 'al' na 3 dagen. Ik wilde nog veel meer zien in Ecuador, dus geen tijd te verspillen. Maar ik zou zeker terugkomen.