Afrika
Azië
Europa
Noord Amerika
Oceanië
Latijns Amerika
 
Atitlan 15- 19 nov 2009
 
Atitlan 15- 19 nov 2009
 
Eva en Annika
 
Van Xela, oftewel Quetzaltenango, wilde ik graag naar het meer van Atitlan, maar er zijn hier betere manieren dan gewoon een bus te pakken. Ik had mijn zinnen gezet op een 3- daagse trektocht, en na een dag wachten (geen andere gegadigden) had ik mazzel, ik trof twee Duitse meiden, Eva en Annika en die hadden nog helemaal niet aan deze tocht gedacht.
Ze waren meteen enthousiast en we besloten de volgende dag te vertrekken, nadat we eerst nog een laatste Xela-avondmaal hadden gedownload...
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Drie dagen bergop en -af

Onze gids was David, een erg leuke kerel, en aangezien we alle drie genoeg Spaans spraken, konden we goed met hem kletsen (Vamos Caminando!). Aan de meiden had ik gevraagd om Duits te praten, zo kon ik mooi 2 talen oefenen...

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Het hoogste punt dat we liepen was 3000 meter, en de hele tocht was één groot prachtig uitzicht. Over de vele vulkanen in het gebied en door de prachtige, kleine dorpjes met de mooie mensen, de meesten nog echte Indígenas, afstammelingen van de Maya's.
Overal werden we warm verwelkomd, vooral door de leuke kinderen overal (Hola! Hola!). De eerste nacht sliep ik onder sterren (Eva en Annika sliepen liever in de tent) aan een stromende rivier met watervallen, midden op een kleine koffieplantage,. Prachtig!
 
 
 
 
 
 
 
 
 

De tweede dag lunchen bij een familie (zelf tortillas maken!) en slapen in een klein hotelletje in een dorpje. Hier werden we de halve nacht wakker gehouden door de vechtende straathonden. En zo te horen had eentje het niet overleefd. De arme stumper...
De derde dag stonden we al om 4.20 u op, zodat we de zonsopgang over het meer konden zien.

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
San Pedro de laguna

Het dorpje waar we afgezet werden was San Pedro. Recht aan het Atitlan- meer, een dorpje van goede restaurantjes en redelijk veel toeristen. Lekker relaxen en bijkomen van de blaren op de voeten en spierpijn in de benen. We namen kamers in hostel Xocomil, wat meer een homestay leek, bij de vriendelijke familie. We hebben ook nog een dagtrip naar San Marcos gemaakt, bekend om de goede massages en de vele (westerse) hippies die hier zijn blijven hangen. De boot brengt je over het meer naar de vele  dorpjes aan het water.
 
 
 
 
 
 

 
 
 
Ook:

- Een oude man (die geen spaans sprak, zoals veel mensen in de bergen) zegende ons, en wees ons zijn huis. Hij leek zó blij ons te zien...
- We hadden zó veel spierpijn, dat we als oude mensen door de straten van  San Pedro strompelden. We hebben hard gelachen om onszelf. Vooral toen ik niet zachtjes op de wc kon gaan zitten, maar meer neerviel en de bril aan stukken knalde.

- Soms spraken we 3 talen door elkaar, een vaste uitspraak was;´ik am tan müde´
- Je moet hier een gids huren als je de bergen in wil. Er zijn veel overvallers die op de toeristen afkomen, twee weken geleden is nog een Deense toerist vermoord, toen hij bij een overval zijn camera niet af wilde geven. Is ook niet erg slim...

In de ochtend nam ik een busje, terwijl de meiden nog een dag bleven. We spraken af om in Antigua zeker nog een pilsje te gaan drinken. Antigua, weer de volgende stop...